ارزش سی تی در طب اورژانس چیست؟
ارزش سی تی در طب اورژانس چیست؟
در شرایط اضطراری، شگردهای احیاء بخشی باید سریع انجام شود. لازمه حصول به این امر همچنین شامل تشخیص سریع و هدفمند برای درمان بیشتر است.
CT فوریتی بیشتر به معنای استفاده از CT در شرایط بحرانی است. هدف اصلی، انجام سریع درمانی هدف مند و موثر با ارائه پیش‌آگهی لازم جهت تصمیم گیری برای تداوم درمان یا در صورت ضرورت پایان دادن به حیات دردمند حیوان. در مواقع فوریت های دامپزشکی، سونوگرافی ( تست نقطه مراقبت با پروتکل های A-FAST و T-FAST) یا رادیوگرافی اقدامات تشخیصی اولیه ارجحیت دار هستند. CT به عنوان یک ابزار تشخیصی دقیق تر اغلب در دسترس نیست. همچنین پرسنلی آموزش دیده و مجرب 24/7 در دسترس نیستند. علاوه بر این، در شیوه تشخیصی فوق بیهوشی بیشتر مورد نیاز است که در شرایط بحرانی خطر را افزایش می دهد. محدودیت های هزینه و سازگاری مالک، استفاده از CT را در شرایط اضطراری محدود می کند.
با این حال، زمانی که سی تی اورژانسی به طور معمول انجام شود، اجرای آن سریع ، قابل اعتماد و آسان است و می تواند روش تشخیصی انتخابی برای بیماران به شدت آسیب دیده (به عنوان مثال، آسیب مغزی تروماتیک) باشد. بدلیل افزایش دسترسی به گزارش زمانی مربوط به فراهم کنندگان تله رادیولوژی خارجی، استفاده از سی تی اورژانسی در مراکز دامپزشکی نیز افزایش یافته است.
مراحل و عملکرد سی تی اسکن اورژانسی
هنگامی که بیماران در مراجعه با درمانگاه بدحال هستند، مانند درمواقع آسیب های ضربه ای یا موارد مبتلا به تنگی نفس، ثبیت عملکردهای قلبی عروقی و تنفسی همیشه بر تشخیص های بعدی اولویت دارد. اگر شرایط بالقوه تهدید کننده زیستی، مانند شوک یا هیپوکسمی وجود داشته باشد، ابتدا باید درمان شوند! سپس تشخیص تصویربرداری باید در اسرع وقت انجام شود، اگرچه زمان بندی به شدت به وضعیت و ثبات بیمار بستگی دارد. آماده سازی بیمار سی تی اسکن معمولاً تحت بیهوشی عمومی یا آرامبخش عمیق انجام می شود. بنابراین، همچنین به منظور دست یابی به کیفیت تصویری بهینه و عملکرد ملایم CT، معاینات هماهنگ و برنامه ریزی شده مناسب به ویژه در بیمار اورژانسی باید بعمل آید. قبل از القای بیهوشی، اولین قدم در تثبیت، همیشه پایین آوردن وضعیت خطر ASA است. روش های مورد استفاده بستگی به بیماری دارد و می تواند شامل اکسیژن رسانی، توراسنتز، انفوزیون شوک، تزریق خون، دیورتیک ها و بی دردی کافی باشد. در بیماری فضای پلور باید دقت ویژه ای داشت، زیرا در صورت وجود تنگی نفس، همیشه باید قبل از بیهوشی، توراسنتز انجام شود. در موارد پنوموتوراکس، در صورت امکان باید از تهویه مکانیکی خودداری شود و در صورت لزوم، قبل یا در ابتدای بیهوشی، لوله درناژ توراسیک قرار داده شود. از آنجایی که بیماران سی تی اورژانسی معمولاً بیماران بسیار بحرانی هستند (مانند شوک، کم خونی، سپسیس، دیسترس تنفسی)، خطر بیهوشی نیز بیشتر است. اگر از ماده حاجب استفاده می شود، باید مراقب بود که بیمار به خوبی بارگذاری حجمی شده و هیدراته شود. در غیر این صورت، خطر کنتراست ناشی از آسیب حاد کلیوی افزایش می یابد. واکنش های آنافیلاکتیک، به ویژه تهدید کننده در بیماران ناپایدار قلبی عروقی، باید به عنوان یک عارضه جانبی استفاده از ماده حاجب در نظر گرفته شود. در موارد نارسایی احتقانی قلب، حجم ماده حاجب یا محلول فلاشینگ نیز به افزایش وضعیت حجم داخل عروقی کمک می کند و بنابراین ممکن است احتقان و تنگی نفس را بدتر کند.
تفاوت بین "سی تی بیدار" و "سی تی بیهوشی" چیست؟
مزیت اصلی بیهوشی این است که حرکت خود به خودی بیمار متوقف شده و حالت گماری بهینه امکان پذیر است. برای تصاویر قفسه سینه یا شکم، حبس تنفس دمی تحریک شده (تصاویر آپنه) نیز امکان پذیر است.
هر چه انحرافات سیستمیک مانند افت فشار خون یا تنگی نفس، بیهوشی عمومی، اعمال کنتراست و حبس نفس شدیدتر باشد، به دلیل تأثیر منفی بر فشار خون و اکسیژن رسانی، بیمار را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد. به همین دلیل است که گاهی اوقات معاینات سی تی بیهوشی بدون بیهوشی به خصوص در بیماران اورژانسی انجام می شود.
برای انجام معاینات سی تی بیدار، به خصوص بیماران کوچک مانند گربه ها یا سگ های کوچک، یک سبد گربه با پتو یا یک وسیله پلاستیکی بنام تله موشی برای قرار دادن حیوان روی میز سی تی و به حداقل رساندن حرکت استفاده می شود. پتو و سایر مواد پد برای بسته بندی، بی حرکت کردن و مهار بیمار استفاده می شود.
نشانگر ها برای سی تی بیدار عبارتند از:
- بیماران بسیار ناپایداری که به تشخیص سریع بیشتر وابسته هستند.
- بیمارانی که تا حدی به شدت آسیب دیده اند.
- بیماران که در اغما هستند.
با این حال، بیهوشی به طور کلی ارجحت داشته و تثبیت قبل از بیهوشی تا آنجا که ممکن است یک پیش نیاز است.
نشانگر های برای CT اورژانسی.
سی تی در بسیاری از شرایط نسبت به سایر روش های تصویربرداری برتری دارد. در مقایسه با رادیوگرافی، CT تصویربرداری دقیق تری از ساختارهای بدن داشته و همچنین نمای کلی بهتری نسبت به سونوگرافی ارائه می نماید. سونوگرافی برای ارزیابی ساختار اندام های داخلی مناسب تر است.
توموگرافی کامپیوتری روش انتخابی در موارد زیر است:
ضربه به سر: افزایش فشار داخل جمجمه یا خونریزی، کمک به برنامه ریزی جراحی، تصمیم گیری برای یا علیه رفع فشار
درجه بندی سی تی کورت (KCTS): یک شاخص درجه بندی مبتنی بر CT پیش آگهی دهنده برای سگ ها و گربه ها است که بر اساس یافته های غیر طبیعی در سی تی اسکن پس از آسیب تروماتیک مغزی معین می شود . KCTS می تواند به عنوان یک ابزار تشخیصی اضافی برای پیش بینی قابلیت بقا استفاده شود. اما نباید به تنهایی برای تصمیم گیری در مورد معدوم سازی استفاده شود. دوره بالینی مهمتر از نمره فوق است!
پلی تروما: کدام ساختارها درگیر هستند؟ این جستار تا حدی به عنوان بخشی از تریاژ ، همچنین به عنوان CT بیدار انجام می شود، همچنین با منظور یک ارزیابی فوری ضروری است
ترومبوآمبولی ریه: (CT به عنوان تنها روش قابل اعتماد)
پیچ خوردگی لوب ریوی: (CT به عنوان تنها روش قابل اعتماد)
ترومای ستون فقرات
ضربه زدن
جراحات ناشی از نیش و ابزار ها: ارزیابی وسعت، شناخت ساختارهای درگیر و برنامه ریزی جراحی
جستجوی جسم خارجی، به عنوان مثال، جراحات چوبی
شفاف سازی اختلال تنفسی (نامشخص) - تامین اکسیژن همیشه ضروری است و گزینه CT بیدار به دلیل آثار غیر واقعی بر تنفسی (حرکت) به سختی برای دیسترس تنفسی مناسب است. بنابراین، گزینه تهویه مکانیکی یا اکسیژن درمانی فشرده باید در طول و بعد از CT انتخاب گردد.
نشانگرهای بیشتر برای سی تی اورژانسی می تواند به شرح زیر باشد:
- بیماری های عصبی
پارزی، فلج (به عنوان مثال روشن شدن یک دیسکوپاتی)
شکستگی های مهره: تشخیص و ارزیابی میزان و برنامه ریزی جراحی
اختلالات تشنجی (مانند تشنج خوشه ای)
مننژیت
اگرچه MRI انتخابی ترجیحی برای تغییرات بافت نرم در مغز است،ولی استفاده از CT اغلب به دلیل کمبود تجهیزات یا زمان لازم ، ترجیح داده می شود.
- شکم
غربالگری متاستازی در بیماران نئوپلازی (مثلاً تومور طحال یا کبد)
ارزیابی بیماران سپتیک، غربالگری از نظر منبع سپسیس و ارزیابی میزان یا تعیین تغییرات قابل توجه
پروراندن ایده های تشخیصی در خصوص وجود ادرار در محوطه شکمی .
اجسام خارجی رتروبولبار
ارزیابی ساختارها و وسعت عمیق مربوطه اغلب در سونوگرافی دشوارتر است، در حالی که غربالگری جسم خارجی اغلب در سی تی آسان تر است.
نتیجه گیری
در درجه اول به معاینه بالینی و سونوگرافی و رادیوگرافی نقطه مراقبت تکیه کنید. فقط به این دلیل که امکان پذیر است به سراغ سی تی نروید. CT باید به سؤالات خاصی پاسخ دهد و رویکردی "بیایید ببینیم چه می یابیم" نباشد. کل ناحیه مورد نظر را اسکن کنید، اما اساسا سی تی تمام بدن را اجرا نکنید. هدف از CT اورژانسی پایبندی به اصول اولیه و کوتاه نگه داشتن زمان بیهوشی تا حد لازم است. از بیهوشی عجولانه بدون مقید سازی کافی باید اجتناب شود، زیرا این امر می تواند باعث عوارض شدید و مرگ بیمار شود.CT می تواند اطلاعات جامع تری را ارائه دهد. همچنین ممکن است به کاهش ضایعات از دست رفته کمک کند.